Noors noise trio HAMMOK: ‘Dialing it down’, daar zijn we fysiek en mentaal niet toe in staat.’

HAMMOK is dus de band van het moment en nu heeft de eerste plaat het levenslicht gezien. Sinds 1 maart is het album ‘Look How Long Lasting Everything Is Moving Forward For Once’ uit bij Thirty Something Records. Dat maakt het een spannende tijd. "We zijn ons er ontzettend bewust van dat deze plaat heel goed moet zijn en daar hebben we ook echt alles voor gedaan. Elk detail klopt en wij geloven dat dit over tien jaar nog steeds staat als een huis. We hebben dit niet overhaast gedaan, we’re not going to fuck this up. En even dat je het weet, de volgende plaat wordt ook heel vet!"

HAMMOK bestaat inmiddels uit het drietal Ferdinand Aasheim (drums), Tobias Maxwell Osland (vocals, gitaar) en Ole Benjmin Thomassen (bas). Maar het begon allemaal zo’n tien jaar geleden met de zanger en drummer: "Ik denk dat we 12 of 13 jaar oud waren. We noemden onszelf toen al HAMMOK en speelden vooral covers van Nirvana, Foo Fighters en Green Day. Na zo’n twee jaar hebben we ook eigen nummers geschreven, maar dat ging erg langzaam." Ondertussen bleef er nieuwe inspiratie op het pad van de jonge muzikanten komen. De muzikale koers van toen omschrijft Osland als 'soft punk'. "Je bent nog gewoon een kind en je wil graag stoer klinken, maar je weet nog niet hoe je echt de agressie in je geluid krijgt. Dus het was meer een soort power chords en een breakdown ritme, en daaroverheen schreeuwen. Je hoort vaak dat mensen gevormd worden door andere bands om hen heen, maar bij ons was dat heel beperkt. Ik heb alles geleerd wat ik weet over muziek maken door dat in deze band te doen. Er zijn veel mensen die een band starten met een doel om punk of metal te spelen. Wij zijn gewoon een band gestart, en alles daarna komt voort uit goede muziek willen maken."

Na de schooltijd, verhuisden Osland en Aasheim naar Oslo. Beiden speelden in verschillende bandjes, maar kwamen elkaar op een gegeven moment weer tegen. Dat is ook het moment dat Thomassen als 'the new kid' ten tonele verschijnt. "We speelden samen in een soort rap-rock-project-ding. Wij waren er altijd met z'n drieën, en vaak ook als enigen. Dus gingen we experimenteren met het geluid en we zaten meteen op één lijn. Daar ontstond het idee om HAMMOK weer op te starten." Thomassen bleek de ontbrekende schakel te zijn in de machine van HAMMOK. "We waren bij elkaar ingetrokken en aan het begin van de pandemie hadden we niets te doen. Er was duidelijk een muzikale klik. We sloten onszelf op in de repetitieruimte en na een week was er een eerste nummer."

Voor het trio is die chemie de essentie van de band. Dat is namelijk waar HAMMOK voor staat, elke avond opnieuw, vol gas gaan. In die zin is de band ook helemaal eigen en origineel, er is geen scene om in te passen. “Er is een grote heavy rock scene in Noorwegen, wat we Scandirock noemen, zoals Kvelertak. Dat is alleen niet iets waar wij in passen. Ik denk dat we meer naar Amerikaanse bands luisteren, maar ook naar al die bands kijken met het idee dat we beter willen zijn. We willen onszelf pushen.”

HAMMOK is per definitie een live band geworden. De grap is natuurlijk dat de band in z’n beginperiode nergens heen kon vanwege lockdowns en de pandemie, lacht Osland. “Live spelen is een enorm belangrijk aspect van wie wij zijn als band en het feit dat we een jaar moesten wachten om dertig minuten live te spelen is bizar. Toen we voor het eerst op het podium stonden waren we er helemaal klaar voor. Onze eerste vijf nummers en de helft van ‘JUMPING/DANCING/FIGHTING’ was al geschreven, en die hadden we tot in den treure gerepeteerd. We waren zo hongerig, zo gefocust, en ondanks dat we niet wisten hoe het zou gaan, waren we ontzettend zelfverzekerd. Ik ben normaal zenuwachtig. Ik ben nu al zenuwachtig voor onze volgende show, maar voor die eerste show had ik geen moment van twijfel.” De band speelde zelfs zo solide dat de promotor niet geloofde dat het hun eerste show was. Thomassen sluit zich aan bij de frontman: “We konden al die nummers vooruit en achteruit spelen, zelfs geblinddoekt. We waren zo zelfverzekerd. Tegenwoordig zijn we denk ik nerveuzer dan ooit. Maar nog altijd: we never play a bad show.”

Die spanning is misschien wel waardoor ze zo'n hoge ogen gooien. Zelfs als één bandlid er niet helemaal inzit, dan sleurt de rest diegene gewoon mee. Osland: "Dat is de reden dat dit werkt. We zijn heel goed in het delen van energie, in het communiceren zonder woorden. Er zijn momenten aan het begin van een show dat ik het nog niet voel. Dan kijk ik opzij en zie ik Ole Benjamin ergens bovenop staan, dan moet ik lachen. We voeden elkaar. Dat betekent alles."

Achter die passie en drive van HAMMOK zit ook een gevoel van urgentie, van alles eruit halen. “We willen nooit het podium verlaten met het gevoel dat er meer in zat. Hoe moe we ook zijn, hoe veel frustratie er ook is. We hebben niet al dit werk gedaan om niet gehoord te worden. Er zijn bands die heel cool zijn op het podium en in hoe ze omgaan met hun publiek, maar wij zijn dat niet. Wij proberen je elke seconde er wanhopig van te overtuigen dat wij je nieuwe favoriete band kunnen zijn en daar geven we alles voor.”

Dat is wat het drietal bindt; de genadeloze drive om beter te worden. "Elke keer als we een nummer schrijven is het een uitdaging om alles precies goed te krijgen. Elke keer moeten wij er beter van worden als muzikanten. Ik gooi graag een curveball met een nieuwe song met een nieuw concept of ritme." Dat hangt ook samen met de muziek, die per definitie voluit en intens is. Grote inspiraties zijn dan ook The Dillinger Escape Plan, Converge en The Mars Volta; acts die genrenormen uitdagen en vernieuwend zijn in de extreme hoek. Maar ook noemen de bandleden My Chemical Romance en Code Orange. "Dat gaat terug naar onze release 'JUMPING/DANCING/FIGHTING'. Het is een extreme expressie, een maximalistische manier om emotie met muziek tot uiting te brengen. Het is alsof je heel hard moet pushen om dat over te brengen, om connectie te maken. En dan krijg je energie terug, zeker live. Elke show willen we zo snel mogelijk dat ijs breken. Daarom start ik vaak tussen het publiek, zo hebben we meteen een connectie en dan kan je dansen en plezier hebben samen. ‘Dialing it down’, daar zijn we fysiek en mentaal niet toe in staat."

Extreme muziek is meestal muziek met een urgentie en agressie erin en dat is voor HAMMOK ontzettend belangrijk, vertelt Aasheim. "Agressie is iets wat we allemaal in ons hebben, maar wat niet iedereen snapt is dat je daar mee kan spelen. Dat het tot uiting brengen van die agressie ook heel veel plezier kan geven." De andere bandleden knikken instemmend, waarna de frontman het overneemt. “Voor mij voelt het pas goed als je voluit gaat. Misschien ben ik wel beschadigt, maar voor mij is dit passie voor wat je doet. Het is zeker woede die hierachter zit, maar we proberen dat te verpakken als een inclusieve ervaring van energie. Onze liveshow moet een intense, gedeelde ervaring zijn."

HAMMOK heeft zichzelf wel eens gelabeld als een hardcore band. Maar echt verbonden met de hardcore scene voelt het trio zich niet. "Voor mij ligt hardcore zeker aan de wortel van wat we doen. Maar wij klinken niet als een Bad Brains of zulke bands, maar het idee en de DIY-mentaliteit, dat past bij ons. Wat ik zeker niet wil zijn is een negatieve of destructieve band. Ik wil ook niet zoals een typische hardcore-zanger vertellen hoe het allemaal zit. Ik weet het ook allemaal niet in deze wereld. Bijvoorbeeld social media, ik weet dat het slecht is maar ik ben de grootste TikTok en YouTube-junk die er is. Dus wie ben ik om daarover te preken? Wat ik wil is dat onze muziek een conversatie is, een uitwissing van gedachten. Dat past bij ons en misschien is dat juist wel hardcore. Ik wil ons platform gebruiken voor iets betekenisvols."

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de band nergens voor staat. Politiek is nooit de focus maar in het klimaat van vandaag is alles politiek, stellen ze. De band realiseert zich dat ze overduidelijk passen in de linkse hoek. En hoewel het niet de focus is in hun muziek, voedt het hen wel. Osland vervolgt: “Hardcore heeft mij hierin wel degelijk gevormd. Ik ben persoonlijk echt tegen alt-rechts gedachtegoed en ik walg van de manier hoe genderpolitiek online besproken wordt. Er is zo weinig respect voor elkaar. Wat voor mij het meest belangrijk is, is dat we veel respect hebben voor elkaar en ons publiek, in het bijzonder voor mensen die dat respect vaak niet krijgen op andere plekken. Dat gaat terug op energie delen, dat krijg je niet als je omlaag trapt. Wij willen een inclusieve en positieve ruimte creëren met HAMMOK. Daar geloof ik in. Als je een nazi bent, hoef je natuurlijk niet naar onze show te komen. Dat spreekt voor zich.”

Inmiddels is het eerste album uit. Bijna helemaal zelf gerealiseerd in de ruimte van waaruit het drietal nu videobelt vanuit Oslo. Het album is een vervolg op een plan om alles zelf te doen en stapsgewijs de wereld te veroveren. “Het plan was om eerst twee singles te doen en dan twee EP’s voor we over een album zouden nadenken. Natuurlijk wel steeds met progressie van release na release. Dat heeft ons ook in staat gesteld onszelf te leren kennen en vorm te geven aan HAMMOK. Dat wil je niet op je debuutplaat moeten doen.”

Datzelfde geldt voor het proces zelf; een single of EP is overzichtelijker dan een album, wat een berg werk is. Daar was de band zich ook echt bewust van in dit proces. “We wilden dit niet overhaast doen, we wilden een goed fundament bouwen voor onze band. Bovendien start je dan in dat wereldje en je kent niemand. Geen boekers, geen labels, geen promotors… Dat proces heeft ons gevormd en geleerd wat wij nodig hebben. Nu willen we onszelf ontzettend graag bewijzen met dit album. Je kan maar één keer een debuutalbum maken tenslotte", legt drummer Aasheim uit.

Het DIY-aspect is daarin ook ontzettend belangrijk voor de band. “Het is soort van waar we vandaan komen als band. We hebben muziek leren spelen in bandjes en we hadden niemand die ons geld gaf.” Controle houden is daarin ontzettend belangrijk voor het drietal. Osland: “Wat mensen wel eens vergeten is dat je als artiest zelf het beste weet hoe je wil klinken en wie je bent. Het is jouw band, jij voelt het beste wat werkt. We zijn ook kids van het internet, we zijn opgegroeid met YouTube en dus met slaapkamerproducties. Iedereen kan alles zelf doen en dat is soms eng, maar ook fantastisch als je iets wil maken. We houden alles dichtbij onszelf. Alle video’s zijn geschoten in het huis waar ik ben opgegroeid. Ons artwork is design van mijn zus, of van een vriend met wie ik ook samenwoon. Dat alles hangt samen met een specifiek idee hebben van wat we willen.”

Een andere motivatie achter alles zelf doen is simpel: kosten. Zodra het onderwerp aangesneden wordt, grapt Thomassen: “Het is wel grappig dat je als band nooit geld hebt, maar iedereen wil geld van je hebben als je vooruit probeert te komen. Het is heel duur om een band te zijn eigenlijk.” Of het nu om video’s, opnames of productie gaat, zelf doen maakt alles haalbaar. Wanneer je op hun YouTube-kanaal kijkt, zie je allerlei dingen die zij zelf hebben gemaakt. "Het is ook een goede match bij onze stijl, maar we gaan ook geen bak geld geven aan iemand anders als we het ook zelf kunnen doen", vult Aasheim aan.

Het album dus, net uit en vol krachtige songs, maar ook veel goede hooks en melodie. Iets wat helemaal van nu is, maar zeker ook de fans van emo en punk van pakweg 20 jaar terug kan bekoren. Het is zo’n plaat, die tijdloos voelt en dat is het hele idee. Osland: “Ik denk dat het eerste nummer het album gedefinieerd heeft. ‘Look How Long Lasting Everything Is Moving Forward For Once’ is een vreemde en ambitieuze titel, een statement. Het is een plaat geworden die ik zie als hoekig, mechanisch en veel harde, intense effecten. Alles is luid, ‘all the time’. Maar het is ook heel catchy. Voor ons voelt het ook progressief. Ik ben geen Kendrick Lamar, maar als muzikant wil ik iets maken wat voortduurt, wat ‘long lasting’ is.”

De grootste uitdaging was om niet te moeilijk te denken, maar ook niet te weinig. “We hebben het album niet live opgenomen als een band, maar voor ons is de energie van de muziek overbrengen ontzettend belangrijk. Dus hoe doe je dat? Daarvoor moet je vooral momenten vangen in je opnames, en die hoeven niet perfect te zijn. Je moet echt heel slim zijn in je productieproces en zorgen dat het geluid simpel maar direct blijft, hoe je de agressie kan vast houden en alles over de top blijft. Al mijn vocalen zijn bijvoorbeeld in de eerste take opgenomen, om het moment te vangen. Het resultaat is een modern, energiek album. ‘Seance’ is een goed voorbeeld. Dat hele nummer is een demo, direct opgenomen, niet eens goed opgenomen. Wat dat betreft blijft het heel DIY, maar we zijn daar heel trots op. Het klinkt precies goed en het werkt. En voor ons is dat de coolste muziek ter wereld.”

Voor het album heeft de band hulp ingeroepen van Simen Følstad Nilsen (Embla and the Karidotters, Aiming for Enrike) voor het mixen en de mastering werd uit handen gegeven aan niemand minder dan Brad Boatright, een vaste keuze in het hardere genre met onder andere Off!, Sleep en Noothgrush op zijn CV. De essentie van het geluid, blijft echter bij de band. Thomassen: “Als je het hele album luistert, ben je afgemat aan het eind. Het is als een klap in je gezicht. En dat is een goed iets, want dat is ook de live ervaring die je van ons krijgt. We hebben wel hulp gehad met delen van het album, maar ik kan me niet voorstellen dat iemand anders [dan Osland, red.] ons gaat produceren. Volgens mij laat hij echt niemand anders aan die bestanden komen.” De frontman lacht, maar beaamt de uitspraak: “Ik wil best de bestanden voor je exporteren voor het mixen, maar er komt niemand anders aan. Dat is ook onze afspraak met labels, anders tekenen we niet bij je. Je mag ze releasen en promoten, maar blijf er vanaf.”

Het verhaal van HAMMOK is nog volop in ontwikkeling. Het uitbrengen van een debuutplaat betekent dat nu alles op alles gaat voor de band. Dus geen rust voor het drietal. “We gaan toeren, zoveel we kunnen, zodat iedereen ons hoort en overtuigt raakt van ons kunnen. We hebben ook plannen voor volgende opnames, een toer in het najaar, festivals. Het wordt een druk jaar.” Hoe ze het gaan maken? Dat weet de zanger precies: “We gaan iedereen ervan overtuigen dat dit het beste is sinds Block Party’s ‘Silent Alarm’. Wij zijn onze eigen grootste fans, weet je? Elk publiek is een nieuwe kans om ons te bewijzen.”

Dat is de passie die de band al tot hier heeft gebracht, de ambitie om steeds verder te pushen. Dat begon klein, maar na een goede start mag het met deze plaat gaan ze ervoor. "We zijn niet meer bezig met onze tenen in het water krijgen en de temperatuur voelen. We are here to stay, en dat is wat dit album zegt. Dit is pas het begin." Of zoals ze zelf zeggen, het is tijd voor HAMMOK domination.