Binnen 24 uur muzikaal de wereld rond

Wanneer we vanuit ons kikkerlandje afzakken naar het Zuiden, komt de geurige mengelmoes van wafels, patat en donker bier je al tegemoet. Nog maar net in Gent aangekomen word je al goed wakker geschud. Deze prachtig historische stad is namelijk de thuishaven van 'ramrockers' RAMKOT en metalbands Modder en Predatory Void. België blijkt een walhalla voor fans van gitaargeweld, want er zijn door het gehele land nog een hoop meer souvenirs te scoren; powerrockband RHEA, Hideous, en punkers Meltheads en Captain Kaiser zijn mooie aanwinsten.

Een ander opkomend talent van onze zuiderburen waar je niet zomaar langs af mag scheuren is Chibi Ichigo. De in Rusland geboren en in België opgegroeide zangeres heeft aan energie geen gebrek. In Nederland wint ze steeds meer grond met haar catchy beats en lieflijke zang, en door haar toffe samenwerking met Nederlandse volkszangeres Sophie Straat voor de single 'ENERGIE'. Komend najaar komt ze weer langs in Eindhoven en dat belooft niets minder dan weer een feestje te worden.

Wanneer we door het heuvelachtige landschap verder afdalen, neemt de Franse taal de overhand. Niemand is dan ook zo trots op zijn taal als een Fransman. Dat is ook niet voor niets natuurlijk, het is immers de taal van de liefde. En eerlijk, wat iemand ook zingt, iedere chanson klinkt even poëtisch. Heerlijk kilometers onbewoonde natuur doortuffen met 'Jusqu'à La Lumière' van Baptiste W. Hamon of 'Le Temps Passe' van Emma Peters door de speakers.

Zodra we de weilanden verruilen voor het bruisende Parijs, komt de experimentele muzikant Jacques om de hoek. Een opmerkelijke verschijning met zijn lange haar en kaalgeschoren kruin, en zijn kunst is net zo memorabel. Zijn muziek, maar vooral ook visuals zijn een hele ervaring. Als je er klaar voor bent, stap dan eens in de complete fever dream die 'Kick Ce Soit' heet.

Na deze serieuze trip is het wel even tijd voor een kleine siësta met muziek uit de zonovergoten landen van Europa, voordat we oversteken naar het gruizige Verenigd Koninkrijk. Vlij neer in je luie stoel, terwijl op de achtergrond de indiepop airu en singer-songwriter Lucio Corsi je meenemen door het Spaanse en Italiaanse decor.

Zodra je weer bent bijgekomen, gaan we de koude zeelucht tegemoet naar het onderste puntje van Engeland. De kustplaats Brighton heeft de reputatie van hipste stad van het land en haar muziekscene laat wel zien waarom. Lambrini Girls, Eyptian Blue, Sick Joy, Yonaka; ze komen er allemaal vandaan. Al sinds jaar en dag staat de Engelse muziekscene bekend als één van de grootste spelers, en er is dan ook genoeg te halen. Eén van de beloftes volgens muziekmagazine Dork: het post-punk/indie viertal Cucamaras uit Nottingham. "Een band die hun autoriteit drukt op de volgende golf van alternatieve gitaarmuziek." En dat komen ze maandag 1 april live doen in Altstadt.

Nou, zet die muts maar op, want we gaan nog noordelijker. Die intense winters bestaande uit dagen met slechts drie uur daglicht, ik zou er ook pissed van worden.Zou Scandinavië daarom een broedplek zijn voor alles wat heavy is? Of is het om je lekker warm te moshen en headbangen? Want dat kan je zeker op de post-hardcore van het Noorse trio HAMMOK en nu-metal van het Finse Blind Channel.

Dat de Noorderlingen uitblinken in alles omtrent hard en bruut, dat hoef je muziekliefhebbers eigenlijk niet te vertellen. Maar de prachtige scenes van Scandinavië en IJsland inspireren ook een breed scala aan melancholische singer-songwriters. Laat je inpakken door de warme stem van de Zweedse Simon Russell en zijn landgenoot Hannes, die je misschien wel kent van de virale hit 'Stockholmsvy'. Of droom weg bij de Bon Iver-achtige vocalen van IJslandse zanger Ásgeir. Alsof je onder die magische groenverlichte hemel bivakkeert.

Voor wat tijdswinst – want er is nog veel te zien en horen – vliegen we snel terug in de tijd naar het Westen. Letterlijk en figuurlijk. In de Verenigde Staten is er klaarblijkelijk nog genoeg om boos over te zijn, met een booming punkscene als gevolg. De woede van hardcore punkband Scowl en de extravagante post-punkers van Model/Actriz vielen afgelopen jaar al in de smaak bij je medeconcertgangers. Zij schopten het namelijk beiden tot de top drie van de 10 meest memorabele Effenaar-shows van 2023. 

Punk is zeker niet de enige protest-spirit die ronddwaalt in de onstuimige straten van de Amerikaanse steden. Te midden van het eindeloze geraas en getoeter van de concrete jungle, maken rappers zich hoorbaar. Denk bijvoorbeeld aan de uit Buffalo afkomstige Conway The Machine en zijn track 'Front Lines', waarin hij zich uitspreekt over politiegeweld, profilering en de moorden op Ahmaud Arbery, Breonna Taylor, George Floyd en andere slachtoffers uit de zwarte community. De geprezen MC doet overigens over minder dan één maand ons land aan, om zijn rauwe teksten live in Effenaar te laten horen. 

Vanuit de staat New York dalen we af door de gebieden waar blues en country groot zijn geworden. Met inmiddels acht uur op de teller, komen we dan eindelijk aan in het warme Mexico. Mocht het weer – net als op het moment van schrijven - de letterlijke verfilming van Fifty Shades of Grey zijn, doe vooral je ogen lekker dicht en crank die muziek en gasrekening op voor de ultieme beleving. Want Christian Nodals mix van mariachi- en norteño-muziek raakt je gewoon niet hetzelfde met die inmiddels eeuwigdurende Nederlandse herfst op de achtergrond. 

Als je de gemiddelde reiziger vraagt wat reizen nou zo leuk maakt, is het toch wel het proeven van andere culturen. Naast dat Mexico een fantastische keuken heeft – en tequila waarvan je spontaan dubbel gaat zien - heeft het ook een rijk cultureel erfgoed van verschillende volken. De act Los Cogelones, of vrij vertaald 'The Fuckers', heeft het zijn missie gemaakt om hun erfgoed levend te houden. Gehuld in traditionele Azteekse outfits en gewapend met eeuwenoude instrumenten, maken de vier broers punkmuziek met traditionele invloeden, waaronder de native taal Nahuatl. 

Hoewel het zweet je waarschijnlijk nu al op je rug staat, moeten we toch echt nog verder afzakken richting de evenaar tot we voet aan de Zuid-Amerikaanse grond zetten. Om even te wennen aan die tropische temperaturen, puffen we aan de helderblauwe zee uit met de kosmische grooves van de Colombiaanse BALTHVS en dromerige songs van de Braziliaanse belofte Tagua Tagua, die zich komende maand beiden gaan presenteren op het prestigieuze showcasefestival SXSW.

Tijdens een wereldreis mag je het bruisende Rio de Janeiro zeker niet overslaan. En laat dat nou net de geboortestad zijn van Nonô, die door NME is benoemd tot de 'Brazillian pop hero'. De Zuid-Amerikaanse landen kan je niet door zonder even met die voetjes van de vloer te gaan. Het is gewoon eigenlijk bijna verboden om niet te dansen. Dus strek even die benen op de dansbare pop, reggae en funk van dit continent. 

Liefhebbers van wat donkerder werk kunnen doorskippen naar de trance inducing ritmes van de Chileense band Föllakzoid. Voor sommige Effenaar-gangers geen onbekende, want eerder zag je ze al tijdens Hit The City en Eindhoven Psych Lab. Maar de sound à la hun meest gestreamde track 'Trees' hebben ze inmiddels aan de wilgen gehangen. Nog altijd een focus op herhaling, maar met meer elektronische elementen en techno invloeden, aldus hun eigen bio. Binnenkort kan je het live beleven, want in mei komt de act weer langs in Effenaar tijdens het festival Fuzz Club.

Vanaf Zuid-Amerika vliegen we door naar het zuidelijkste land van Afrika, waar je de jetlag er nog even af kan raven op de tracks van FinnaDrift en Sol Pillars. Zuid-Afrika kent namelijk een thriving drum and bass scene, schrijft het 'home of bass music' platform en label UKF. Het muzikale landschap van het continent kent ontelbaar veel stromingen en cross-overs, maar wanneer je door Afrika trekt moet je toch wel echt de bronnen van de Big 2 spotten. Dus gaan we op trektocht naar de westkust.

Nigeria - en specifieker gesteld - Nigeriaanse muzikant Fela Kuti, is het fundament van Afrobeat. Zo vader, zo zoon, want Seun Kuti zet met zijn vaders band Egypt80 zijn muzikale legacy voort. Wanneer we vervolgens Togo en Benin doorkruisen, komen we bij de wortels van highlife. Een genre dat in deze hedendaagse tijd onder andere in bloei wordt gehouden door Ghanese zanger BISA KDEI, die met zijn derde album 'Highlife Konnect' het genre wil delen met de rest van de wereld. Over de stromingen zijn duizend pagina's tellende uiteenzettingen te schrijven, maar we got places to see! Gelukkig dook collega Koen eerder al in het muzikale landschap van West-Afrika, dus voor een verdere deep dive kan je een extra uitstapje maken.

In het woestijnachtige Noorden doemt de Malineese gitaarvirtuoos Vieux Farka Touré op als een oase voor dorstige liefhebbers van desert blues. Want hij weet de schoenen die zijn vader, en meest gevierde gitaarheld van het continent, Ali Farka Touré leeg achterliet met verve te vullen. Maar de meest bijzondere bezienswaardigheid vind je toch wel in het zuidoosten van het continent. Uitkijkend over het prachtige Lake Malawi, klinkt de muziek van Gasper Nali. Die met zijn drie meter lange, eensnarige basgitaar, een stok en flesje laat zien dat creativiteit geen grenzen kent. Tijdens BRIDGE Guitar Festival 2024 kan je hem live bewonderen, evenals Vieux Farka Touré. 

Maak je klaar voor een lange vlucht, want we gaan richting de bakermat voor zonnige sounds van singer-songwriters à la Matt Corby en nog meer zand in onze koffer. Al is Australië daar overigens enorm streng op, dus wees gewaarschuwd. Desondanks heeft het ultieme surfoord gelukkig genoeg exportproducten die wél de grens over mogen. Liefhebbers van een wat stevigere golf aan geluid kunnen hun hart ophalen bij de rock van The Belair Lip Bombs of zich compleet laten over spoelen door de punk en moshpitwaardige riffs van C.O.F.F.I.N. En die laatste hebben hun paspoort al klaarliggen voor hun show in Eindhoven, zodat jij niet ellenlang de luchtbus in hoeft. Zo, weer een extra 24 uur gewonnen dit jaar. 

Het land vol met de meest hardcore insecten, reptielen en afgetrainde kangoeroes, verruilen we voor Hello Kitty, anime en videogames. Wanneer je het nummer '7days' van de Japanse Chameleon Lime Whoopie aanslingert, begin je aan een nieuw level van je leven. Want eenmaal een duik genomen in de vrolijke indiepop van Helsinki Lambda Club en J-Pop artiesten als Kikou en YOASOBI, is er geen weg meer terug.  

Maar je ultieme reizigersbadge verdien je pas bij de 'gedurfde hyperpop' van de Chinese Alice Longyu Gao. Zowel in haar looks als sound, switcht ze moeiteloos van schattig naar donker. We kunnen er veel woorden aan wijden, maar uiteindelijk moet je het gewoon ervaren. Mocht je – net als ikzelf - snel last hebben van nachtmerries, kijk onderstaande clip dan maar niet nét voor het slapengaan.  

In deze regionen zou je een compleet jaar kunnen spenderen en dan nog heb je niet alle krochten verkend. Azië is gigantisch en heeft oneindig veel diverse muziek in de aanbieding. Waaronder de traditionele folk van Mongolische zangeres Enji, die met haar plaat 'Ulaan' door de muziekjournalisten beehype is bekroond tot 'Beste album van eigen bodem in 2023'. Maar ook voor rock- en gitaarliefhebbers is er genoeg om mee naar huis te nemen. Sterker nog, het Japanse psychrockcombo Acid Mothers Temple stapt nog net niet tegelijk met ons op het vliegtuig terug naar Europa. Save the date; want 1 juni staan ze gewoon in Lab-1 tijdens BRIDGE Guitar Festival. 

Met een vlucht langs Zuid-Azië, terwijl de Iraanse indieband Unlucky Ninjas uit de speakers rolt, maken we onze weg terug naar de rand van Europa. Daar waar de zoete lekkernijen als baklava, gezellige bazaars en Turks-Cypriotische popsterren als Buray en Ziynet Sali ons opwachten. 

Aan de andere kant van de Zwarte Zee duurt de oorlog tussen Oekraïne en Rusland inmiddels al twee jaar. Gezien de huidige situatie zou je het misschien niet denken, maar de nationale muziekscene is opgebloeid de afgelopen jaren. Dat vertelt Alona Dmukhovska van Music Export Ukraine begin dit jaar tijdens Eurosonic Noorderslag in het panel 'Not Quiet At All On The East Front!' Daar waar lokale artiesten eerder werden weggeconcurreerd door westerse artiesten, krijgen ze door alle annuleringen nu eindelijk de ruimte en liefde van eigen inwoners die zij verdienen. Want juist nu, wil de bevolking samenkomen en steun zoeken in de muzikale kunsten, stelt Dmukhovska.

Eén van de artiesten die is opgestaan is Kozak Siromaha, die vanaf zijn eerste release in de Top 10 belandde van Oekraïne. Met zijn strijdlustige muziek wil hij de Oekraïners terug laten keren naar hun Kozak verleden, ook wel de 'vrije mensen' genoemd, die eeuwenlang hebben gestreden voor de onafhankelijkheid van Oekraïne.

Met stops langs de Hongaarse avant-garde metal van Thy Catafalque en het Poolse LOR maken we onze weg naar Duitsland. Geloof het of niet, maar we zijn al een volle achttien uur samen onderweg. De laatste paar uurtjes van onze wereldreis gaan in. Maar we gaan er niet uit zonder een waardig en feestelijk afscheid.  

Want zeg je Duitsland, dan denk je Berlijn. Ook wel the capital of clubs, bol van beruchte kelders en donkere loodsen. De perfecte setting om er nog even vol tegenaan te gaan en te proeven van de toekomst van elektronische muziek, die performer en engineer Moritz Simon Geist met zijn robotachtige geluidsinstallaties ontwikkelt.

En dan, terug naar huis. Maar niet getreurd. In vergelijking tot onze gepureerde aardappels, kent het Nederlandse muzieklandschap veel meer pit en smaken. Want voor sounds met internationale klanken of allure, hoef je eigenlijk helemaal niet ver te reizen. Wat dacht je van het zeskoppige Amsterdamse gezelschap Nusantara Beat, die traditionele Indonesische muziek nieuw leven inblaast. Of de psychedelische Thai funk van YĪN YĪN. Om onze eigen Hybrid Music Vibes-deelnemer Julia Sabaté niet te vergeten, die enorme meters maakt met haar Spaanse pop-met-een-randje. En dan hebben we het nog niet eens gehad over alles dat binnen de conventies valt en lekker klinkt. Dus, luister vooral nog even rustig verder naar wat ons eigen land te bieden heeft. Tot de volgende trip!