Protomartyr's Formal Growth In The Desert

Detroit’s Protomartyr belichaamt alles waar post-punk voor staat: confronterend, hard, vol scherp aangezet gitaarwerk maar ook gelaagd en intelligent. Al sinds het debuut No Passion All Technique in 2012 sijpelt de zinloosheid van het bestaan door hun steevaste formule van existentiële punkpoëzie. Met het stemgeluid van onheilsprofeet Joe Casey er moeiteloos overheen galmend - nonchalant, een tikkeltje ironisch en bovenal messcherp in zijn sinistere teksten.

Maar waar de voorgaande platen een ode waren aan een gebroken wereld, is de nieuwste release een voorzichtige verkenning van genezing en groei. Op Formal Growth In The Desert neemt de band voor het eerst een kijkje over de rand van een betere toekomst.

De woestijn

Formal Growth In The Desert verwijst enerzijds naar de plek waar het album werd opgenomen: midden in de woestijn in Texas. Waar de torenhoge rotsformaties en zandvlaktes een relativerende en onverwachte inspiratiebron bleken. Anderzijds is de woestijn een metafoor, of symbool. “Voor emotionele woestijnen, of een plaats of tijd die geen leven lijkt te hebben”, aldus Joe Casey.

In Elimination Dances hoor je: “In the desert I was humbled / seeing what a thousand years of ice did” en “It seems so belittling / the tap calls the time".

Verlies

Een perspectief dat zich manifesteerde in twaalf krachtige verhalen, als een boek, over het leven tijdens onvermijdelijk verlies, en de vraag of het mogelijk is om opnieuw vreugde te vinden. In de aanloop naar deze LP kreeg de frontman te maken met meerdere tragische gebeurtenissen, waaronder het verlies van zijn moeder. Over het album zegt hij: “Ik probeerde een weg vooruit te vinden na een aantal behoorlijk zware dingen, zonder een tekstuele toevlucht te nemen tot “Oh my god, life sucks"”.

Op de openingstrack Make Way klinkt: “You can grieve if you wanna / But please don’t ruin the day”.

Sound

Hoewel de typerende combinatie van strakke riffs en hoekige drums nog altijd een rode draad door de muziek is, maakt de band op dit album meer ruimte voor aanzwellende synths en zelfs een pedal steel. De soms gekartelde randen van Protomartyr ietwat verzachtend, waarmee de band dichter bij shoegaze komt dan ooit tevoren.

“En nooit eerder klonk de band zo helder en melodieus, zonder dat er overigens iets van hun typerende stekeligheid verloren gaat. Of je ze wel met elkaar mag vergelijken doet er even niet toe: wie dacht dat bands als IDLES, Fontaines D.C. en – welja – Tramhaus de postpunklat nu écht wel pesterig hoog hebben gelegd, heeft even buiten Joe Casey en zijn geweldenaren gerekend.” - Erik van den Berg, in OOR

Op maandag 14 augustus brengt Protomartyr hun Formal Growth In The Desert naar onze Kleine Zaal.