Ga direct naar: Hoofdinhoud

Fleur: Yé-Yé zangeres avant la lettre

Door Renia Heeringa | 18 nov 2022
Fleur header
Fotograaf: Tonya Heeringa

De Eindhovense Fleur, ofwel Floor Henkelman, neemt je met haar hedendaagse Yé-Yé terug naar de jaren '60. Onlangs kwam haar tweede album Bouquet Champêtre uit, vol Franstalige liedjes met een breed palet aan genres en stijlen geïnspireerd door The Beach Boys, The Zombies en France Gall. In de aanloop naar de releaseparty, op zondag 27 november in Effenaar, sprak ik haar over het nieuwe album, de sixties en haar liefde voor bands als The Beatles.

Terwijl The Beatles de jaren ‘60 veroverden vanuit Engeland met lyrics als “She loves you, yeah yeah, yeah!”, ontstond in de rest van Europa een eigen muziekfenomeen. Yé-Yé was het Franse antwoord op de gekte rondom Engelstalige beatmuziek in de jaren ’60 - én een letterlijke vertaling van het typische ‘yeah, yeah’-geluid. Door een combinatie van meerdere genres als jazz, chanson en barok, was Yé-Yé echter meer dan slechts een translatie. En waar de Britse invasie vooral gedomineerd werd door mannen, zorgde Yé-Yé juist voor een spotlight op vrouwelijke artiesten met iconen als Françoise Hardy, France Gall en Sylvie Vartan als dragers van het genre.

Interview

Jouw nieuwe album is net uitgekomen! Hoe voel je je?

“Ik ben heel tevreden, we hebben al hele goede recensies gekregen. We zijn nu bezig met het voorbereiden van de nieuwe show voor de release en ik heb erg veel zin om het album live te spelen. We hebben al wel een aantal shows gespeeld, maar die waren vooral in het buitenland. In Nederland hebben we ook een aantal shows gedaan, waaronder ook veel livestreams. Dat is toch anders. Ik heb nu pas eigenlijk echt het gevoel van: ‘oké we zijn er klaar voor’.”

Jouw muziek kan worden omschreven als Yé-Yé, vaak gedefinieerd als Franstalige beatmuziek uit de jaren zestig. Maar eigenlijk omvat Yé-Yé veel geluiden: van jazz en garagebeat tot aan bossanova. Wat is de kracht van dit genre?

“De muziek die wij maken is natuurlijk best wel breed qua muziekgenre. Het is vooral geïnspireerd op jaren ‘60 muziek en dan in het Frans, dus dan valt het inderdaad al snel onder Yé-Yé muziek. In de jaren ‘60 was het in Frankrijk veel populairder om liedjes in het Frans te zingen, want de meeste mensen verstonden het Engels simpelweg niet. Het zorgde ervoor dat een heleboel liedjes werden vertaald naar het Frans, en vaak gezongen werden door een vrouw. Die vertaalslag vind ik heel interessant. Je hoort het originele nummer wel terug, maar er wordt toch even net wat anders gedaan. De jaren ‘60 heeft ook gewoon echt veel goede schrijvers. Sommige teksten zijn meer verhaaltjes, andere gaan wat dieper.”
 

fleur 8
Fotograaf: Tonya Heeringa

Wat trekt je zo aan de sixties?

“Ik vind het altijd een beetje saai om te zeggen dat ik het gewoon heel mooi vind en dat het me erg trekt; al vanaf kleins af aan luister ik die muziek. Voor mij is het heel normaal om hiernaar te luisteren. Ik vind de opbouw en de composities van nummers vaak veel interessanter dan wat we tegenwoordig veel horen, veel melodieuzer ook. 

Je merkt dat artiesten in de jaren ’60 hele andere inspiratiebronnen hadden. Veel luisterden naar klassieke muziek of jazz. Paul McCartney luisterde bijvoorbeeld veel naar jazz, en dat hoor ook terug in het werk van The Beatles. Daarnaast haalden ze hun inspiratie ook uit andere dingen, bijvoorbeeld uit literatuur. In de jaren ‘50 kwam rock ‘n roll een beetje op, maar popmuziek begon pas echt in de jaren ‘60.”

Fleur 7
Fotograaf: Tonya Heeringa

Het begon toch ook wel een beetje bij The Beatles voor jou?

“Ja, voor mij begon het wel echt allemaal bij The Beatles en vanuit daar ben ik steeds breder gaan luisteren. In het begin was ik altijd op zoek naar bandjes die in de buurt kwamen van The Beatles - al zijn die wel echt uniek. Af en toe kom ik er nog op terug. Nu luister ik veel naar Americana of country. En Tommy van The Who is momenteel mijn auto-CD. Ik denk dat ik die misschien al wel een stuk of 300 keer heb geluisterd, misschien nog wel meer. Dat is echt een album die ik iedere keer opnieuw uitvind en waar ik elk jaar met andere oren naar luister.

Ik hoorde dat je bent begonnen doordat de leden van The Kik op zoek waren naar een Franstalige zangeres voor hun op de sixties geïnspireerde album. Daarbij dachten ze eigenlijk meteen aan jou, omdat jij al helemaal in het plaatje past. Is mode voor jou belangrijk?

“Ik hou zelf heel erg van kleding, en ben ook veel bezig met historische kostuums. Ik denk niet dat het een noodzaak is om een goede kledingstijl te hebben om goede muziek te maken. In een bepaald opzicht kan het belangrijk zijn als het een soort uiting is van je act of van wie je bent. Maar het is nog belangrijker dat je je fijn voelt in wat je draagt. Sta je liever in je dagelijkse kleding op het podium, dan is dat natuurlijk ook helemaal prima. Zelf heb ik veel magazines en filmpjes uit de jaren ’60 die me inspireren. Maar uiteindelijk koop ik vooral de dingen die ik mooi vind - al zijn dat vaak toevallig wel de sixties dingen.”

Je hebt best wel wat mensen om je heen die ook helemaal weg zijn van de sixties. Jouw andere band, The Colour Collection, gaat bijvoorbeeld ook helemaal op in die tijd. Wat betekent het voor jou om die liefde te delen met zoveel anderen?

“Als ik kijk naar The Colour Collection, dan is dat net iets meer puristisch. We gaan er vooral in op omdat we het zelf zo leuk vinden, en iedereen die dat ook vindt kan meegenieten. Met Fleur sta ik er iedere keer weer van versteld. We zouden deze muziek ook maken als niemand er naar zou luisteren, maar als het toch gebeurt dan ben ik daar wel heel dankbaar voor. Het is ook gewoon heel tof; muziek delen met mensen die hetzelfde leuk vinden.”

Zijn er nog veel mensen die heel erg in die tijd zitten - is er een soort scene?

“Ja, er is sowieso een sixties scene. Die is niet heel groot en vooral ook erg verspreid over heel Europa. Er komen mensen vanuit heel Europa naar bepaalde sixties feestjes. Er worden wel eens weekenders georganiseerd waar op de jaren ‘60 geïnspireerde bandjes optreden en waar er DJ’s zijn die plaatjes draaien op echt vinyl of met originele singles uit de jaren ’60. Iedereen ziet er dan natuurlijk ook in die stijl uit. Dat is altijd wel gaaf om mee te maken.

In Eindhoven zijn er ook wel mensen die de interesse delen, en we kennen elkaar eigenlijk ook allemaal een beetje. We zien elkaar bij feestjes of bij optredens. Het is niet echt dat we hier een soort scene hebben, het voelt meer als een vriendengroep die allemaal erg van de sixties houden. Sowieso vind ik scenes wel een beetje moeilijk. Ik pin me niet graag vast aan één ding, want ik vind zoveel leuk.”

Er komen mensen vanuit heel Europa naar bepaalde sixties feestjes. Er worden wel eens weekenders georganiseerd waar op de jaren ‘60 geïnspireerde bandjes optreden en waar er DJ’s zijn die plaatjes draaien op echt vinyl of met originele singles uit de jaren ’60. Iedereen ziet er dan natuurlijk ook in die stijl uit.
Fleur
Fleur 2
Fotograaf: Tonya Heeringa

Jouw muziek grijpt natuurlijk erg terug naar het verleden en klinkt niet zoals de hedendaagse popmuziek die we gewend zijn. Wat vind je van dat contrast?

“Wat ik vooral merk is dat het allemaal zo glad gepoetst is nu. Het is allemaal zo perfect. Ik denk ook dat mensen die niet gewend zijn aan oude muziek daar soms ook wel aan moeten wennen; aan dat er ergens een valse noot zit bijvoorbeeld. Het werd vroeger allemaal analoog opgenomen en dat is niet even met autotune bij te werken of in duizenden takes over te doen. Dat laatste kan natuurlijk wel, maar het kost een hoop moeite. Vaak probeer je het in één take helemaal goed te doen en als er ergens een foutje zit, dan is dat maar zo.”

En misschien juist ook best wel leuk?

“Ja dat heeft ook charme; dat het niet helemaal perfect is. Dat hoor je bijvoorbeeld ook in onze muziek terug. Op een gegeven moment wen je er ook aan en hoort het bij het nummer. Al denk ik dat een heleboel mensen ook niet horen wat ik hoor. Ik denk soms bijvoorbeeld bij een solo van een nummer ‘oei dat had ik misschien nog een keer ingespeeld’. Maar uiteindelijk geeft het karakter aan een nummer als die solo toch wordt gedaan.”

Wat ik vooral merk is dat het allemaal zo glad gepoetst is nu. Het is allemaal zo perfect. Ik denk ook dat mensen die niet gewend zijn aan oude muziek daar soms ook wel aan moeten wennen; aan dat er ergens een valse noot zit bijvoorbeeld.
Fleur
Fleur afbeelding 1
Fotograaf: Tonya Heeringa

Bouquet Champêtre betekent veldboeket; een mix van verschillende kleuren en geuren aan bloemen. Vanwaar de naam?

“Mijn artiestennaam is Fleur en dat betekent bloem. Het eerste album had geen titel en voor deze wilden we een passende kiezen. Een veldboeket is ook imperfect; het is geen perfecte bos bloemen die van tevoren helemaal is samengesteld. Het zijn allemaal verschillende bloemen die je los in een veld vindt, die allemaal een ander karakter hebben, maar samen wel een leuke mix vormen. Ons album is ook heel divers, maar de nummers vormen samen wel één geheel.”

Je schreef deze teksten met een vriend. Op dit album zijn de teksten iets diepgaander, melancholischer en het album gaat over onderwerpen als het verliezen van liefde. Hoe was dat schrijfproces?

“Op het eerste album werden de teksten geschreven door Dave van The Kik. Die heb ik toen vertaald, maar dat was nogal een klus omdat ik zelf niet vloeiend Frans spreek en het moet natuurlijk ook een beetje rijmen. Ik heb de teksten toen laten controleren door een Franse vriend en die heeft aangeboden om een keer samen te schrijven. 

Veel van de thema’s op het album haalden we uit onze eigen levens. Maar we hebben ook erg gekeken naar de muziek zelf en wat daar goed bij past. Één van de nummers is bijvoorbeeld erg Motown, en we vonden echt dat die over de liefde moest gaan. Het is altijd een uitdaging om te zoeken naar een nieuwe richting met een album. Waar de eerste wat kinderlijker of naïever was, is dit tweede album net wat serieuzer. Het groeit ook met je mee. Ik ben heel benieuwd wat eruit zou komen als we een derde album zouden maken.”

Op 27 november sta je in Effenaar met de releaseparty van het album. Wat verwacht je van de show?

“Vooral dat we er heel veel plezier in gaan hebben. Ik heb niet teveel verwachtingen en wil het ook gewoon over me heen laten komen. Ik geniet ook vooral erg van het proces ernaartoe. Aan de Effenaar heb ik zelf ook veel leuke herinneringen, dus het is wel bijzonder als je hier zelf mag spelen.”
 

Bouquet Champêtre releaseparty in Effenaar

Als je een kleine gids zou mogen maken voor mensen die niet zo erg in de sixties muziek zitten, welke albums zou je dan aanbevelen?

“Mijn favoriete sixties albums zijn natuurlijk van The Beatles: Revolver en Rubber Soul - maar eigenlijk alles van The Beatles. The Beach Boys - Smiley Smile. The Rolling Stones - Their Satanic Majesties Request, een heel ander album dan wat we van ze gewend zijn. The Kinks Are The Village Green Preservation Society. Of de eerste albums van Pink Floyd met Syd Barrett. En één van mijn favoriete bands is The Who. Er is zoveel om te luisteren, maar dit zijn denk ik wel een paar albums die ook voor mijn eigen muzikale ontwikkeling echt belangrijk zijn geweest. “

Fleur 6
Fotograaf: Tonya Heeringa

Hoe haal je daar inspiratie uit?

“Uit de nummers zelf, de teksten, de sfeer die ze overbrengen of akkoordenschema’s die je in hedendaagse muziek niet snel zult horen. Of de sound van een album. Er is niet echt één sixties geluid. Stel je zou de sixties sound willen recreëren, dan is dat heel moeilijk. Ieder album heeft namelijk zijn eigen sound; je moet dan heel specifiek gaan focussen op één album of één band.

Het is natuurlijk heel bizar waar ze mee kwamen in de sixties: het geluid was heel vernieuwend voor die tijd. Er waren veel mensen die het waardeerden, maar ook genoeg mensen die dat juist niet deden. Van de muziek van Pink Floyd moet je bijvoorbeeld maar net kunnen houden, maar zij hebben ook The Beatles weer geïnspireerd om hun grenzen te verleggen. Bands inspireerden elkaar ook weer om verder te gaan. Dat merkte je ook wel echt in de muziek: iedereen haalde er het uiterste uit, om maar weer een stap verder te gaan. Het was een soort beweging, als één geheel. Dat is in deze tijd veel moeilijker om te doen: om echt iets nieuw-nieuws te maken. Er is al een heleboel gedaan en je merkt dat muziek steeds meer op elkaar begint te lijken. Ook qua sound; met moderne technologieën is het veel gemakkelijker om de ene sound op de andere te laten lijken.”

Fleur 3
Fotograaf: Tonya Heeringa

Duik in nog meer nieuwe artiesten en opkomende acts met de Effenaar Club Card! Met dit online lidmaatschap bezoek je voor slechts €75,- een kalenderjaar aan shows in onze Kleine Zaal en op verschillende locaties als het Stroomhuis, Altstadt, De Rozenknop, Café Wilhelmina en Blue Collar Hotel. Ook de show van Fleur op zondag 27 november bezoek je met de Effenaar Club Card. Bekijk deze pagina voor meer informatie.

Contact

Dommelstraat 25611 CK Eindhoven

info@effenaar.nl+31 (0)40 311 83 12