Eindhoven op Hit The City: 3x Artiesten

Lloyd en Jazz komen beiden uit de 040-zone en ondergingen hetzelfde ontwikkelingstraject: Music Hub Brabant. Ferdous en Lloyd delen hetzelfde atelier en speelden al eerder in verschillende formaties met elkaar. Begin je 'het complot' te begrijpen? Dit jaar staan de volgroeide artiesten ieder solo onder hun pseudoniemen Ferdous, ITUA en PXRPLE JAZZ op Hit The City 2022. In Kelderman En Van Noort sprak ik de drie over hun visie op muziek, de weg die ze momenteel bewandelen als artiest en hun shows tijdens Hit The City. Mijn gezelschap is collega-vriendin-fotograaf Miranda Gashi, wellicht bekend van rubriek Effe Kletsen, om deze mooie mensen vast te leggen op beeld.

Dat begon op jonge leeftijd al, toen ik 9 jaar oud was. We gingen vroeger vaak naar een Pinkstergemeenschap-kerk waar ook veel mensen uit Curaçao en Suriname kwamen. Dat was altijd een groot feestje, en ik en mijn broer waren altijd geïnteresseerd om muzikaal deel te nemen. We hadden thuis instrumenten staan: mijn broer begon op de gitaar en ik op de djembé. Op 12-jarige leeftijd ging ik drummen voor de schoolband van mijn broer. Zo werd de band Hunting The Robot geboren. Met deze band hebben we tours gedaan door heel Nederland en in het voorprogramma gestaan van namen als Kensington, Go Back To The Zoo en Jungle By Night. Met deze 'familieband' heb ik veel geleerd. Vanaf 2017 ging iedereen zijn eigen kant op. Via Ferran Huijsmans, die destijds manager en geluidsman van Hunting The Robot was, ben ik meer als live-drummer gaan spelen voor o.a Thomas Azier en Klyne.

Mijn muzikale carrière is altijd Eindhoven-based geweest. Met Klyne en Thomas Azier repeteerde ik altijd al in Eindhoven. Daarna kreeg ik de mogelijkheid om mijn eigen studio te huren samen met Ferdous. Door deze ruimte kreeg ik de mogelijkheid om volledig te experimenteren en mijn sound te vinden. Ik en Ferdous repeteren hier ook voor zijn liveshow.

Het is misschien een cliché tegenwoordig, maar ‘mental health’ vind ik heel belangrijk. Constant bezig zijn met wie je bent zonder dat het iets engs of vervelends hoeft te zijn. Dat maakt je sterk en geeft je innerlijke rust om de juiste keuzes te maken in het leven. Het heeft me de energy gegeven om te durven doen wat ik doe en mezelf te kunnen afsluiten in de zin van: this is my plan.

Dat vind ik lastig om te zeggen, omdat ik meer bezig ben met what’s next. De nummers die nu uit zijn, zijn relatief oud voor mij. De meest recente is al een jaar geleden geproduceerd. Van alles ben ik het meest trots op de EP: het totale plaatje. Een afsluiting waarmee ik doorga naar de next chapter.

Dit gaat mijn eerste optreden worden met publiek én met volledige band. Ik hoop mensen hierin mee te nemen, to feed off their energy, en er echt een feestje van te maken. Voor mij is het een soort Homecoming Show, terwijl ik in de realiteit nooit ben weggeweest. Het is een nieuw hoofdstuk voor ITUA: een goedkeuring van mijn stad om daarna te kunnen vliegen.

Ja, als een soort noodzaak voor mijn plan, maar ik wil altijd terugkomen in Eindhoven. Ik wil binnenkort naar Nigeria gaan, niet alleen om mijn muziek daar te verspreiden, maar juist om te kijken of ik er bridges kan creëren; Westerse creators naar Afrika halen om daar dingen op te bouwen. The creative scene in Nigeria is erg opkomend en ik wil hier aan bijdragen en deel van uitmaken.

Muziek is altijd onderdeel van mij geweest. Ik ben opgegroeid met verschillende culturen en genres. Dansen was mijn eerste passie en zo is mijn liefde voor muziek eigenlijk alleen maar groter geworden. Als verlegen kind gaven kunst en muziek toegang tot uiting van mezelf, zelfexpressie.

Ik zong altijd al, maar nooit professioneel. Wat niemand weet is dat ik een paar jaartjes in een koortje heb gezeten, en dat was super leuk. Mijn talent voor dans was altijd meer zichtbaar, daarom werd het door iedereen zo gestimuleerd. Eigenlijk wilde ik liever zingen, maar dat werd minder gestimuleerd.  

Toen ik het huis uitging. Mijn ouders waren streng. Ik heb een paar keer geprobeerd stiekem zangles te nemen, maar daar kwamen ze telkens achter. Toen ik op mijn achttiende op mezelf ging wonen ben ik ervoor gegaan en nu ben ik waar ik ben. Dat heeft me heel sterk en bewust gemaakt.

Steffi was mijn begeleider in het Music Hub Brabant-traject en heeft veel voor mij betekent. Ik ontmoette haar tijdens mijn eerste optreden in Effenaar in 2020. Kort hierna nam Music Hub Brabant contact met me op om te zeggen dat ik geselecteerd was voor het talentontwikkelingstraject. Hierin was Steffi mijn mentor en hebben we veel gepraat over waar ik naartoe wilde groeien, wat er mogelijk was en heb ik veel geleerd van haar input.

Je kunt het eigenlijk zelf invullen. Ik heb heel veel goede gesprekken met Aram gehad, mijn contactpersoon uit het traject. Ik ben altijd iemand die mezelf uit mijn comfortzone haalt. Met elke visual, look, optreden wil ik mezelf overtreffen en het beste uit mezelf halen. Ik heb in het traject ook wel geleerd om in the moment te zijn. Tegelijkertijd werkte dit perfectionisme me ook heel erg tegen. Mijn grootste les was: geniet ervan. Jij deelt jouw energie, jouw muziek en jouw verhaal met het publiek: dat is al een journey op zich. Als artiest heb je heel veel verschillende lijnen die tegelijkertijd lopen. Je hebt je interne proces, het maakproces en het presentatie proces. En dat loopt allemaal door elkaar. Wat jij presenteert heb je een tijdje geleden gemaakt, en tegelijkertijd ben je weer met nieuwe dingen bezig.

Zelfexpressie, gelijkheid en vrijheid. Die drie gaan voor mij vaak samen. In mijn nummers zing ik vaak over een serieus thema dat ik op een speelse manier aanpak en presenteer.

Dat is een nummer dat nog niet is uitgebracht ;)

Het nummer heeft meerdere betekenissen. Als je luistert naar de tekst moet je weten dat er meerdere lagen in zitten. Het gaat over hoe de maatschappij vrouwen behandelt, maar dat pak ik op een speelse en savage manier aan. Met een subtiele middelvinger. Het is heel cunty, that I can tell you.

FIRE, klaar. Get ready to be mesmerized. 

Het kwartje viel toen ik begon op de Rockacademie; hey nu kan ik iets met muziek gaan doen. Eigenlijk maakte ik van kinds af aan iedere dag al beats in mijn vrije tijd. Na de Rockacademie ging ik iets meer gefocust te werk op songwriting. Toen ik weer in touch kwam met een oude vriend van mij gingen we songs opnemen die ik rond stuurde naar allerlei blogs. Een lied werd door alle blogs opgepikt en van de ene op de andere dag hadden we opeens een buzz. Dit gaf de ruimte om alles los te laten en puur de focus op muziek te leggen.

Dat was Nick. Met hem zat ik in Klyne, ons vorige project. Daarmee kon ik voor het eerst mijn brood verdienen met puur het maken van muziek.

Bij de albumrelease van Klyne was ik erg ziek en was ik geforceerd om met dat project te stoppen. In 2018 ging ik na mijn revalidatie meer experimenteren; met een vrije geest nieuwe dingen uitproberen. Het voelde als een nieuwe start. Eind 2019 begon ik officieel met mijn solo releases en dat was het startpunt voor Ferdous.

Mijn basis was hier altijd al gevestigd. Eerst met Klyne, en nu werk ik samen met Lloyd in deze studio. We hebben hier dag en nacht gewerkt aan mijn liveshow toen er nog helemaal niets stond. Daar hebben we veel tijd in gestoken. Hier is alles wat ik heb.

Muziek is altijd een uitdrukking van wie ik ben, mijn persoonlijkheid. Die kan elke dag weer anders zijn. Dat is het belangrijkste onderdeel voor mij: dat ik dat altijd kan uiten, zelfexpressie. Dat is de enige manier waarop ik muziek kan doen. Hier hecht ik veel waarde aan en dat is ook het belangrijkste onderdeel in ons team. Ik wil niet dat men denkt: welk lied kan het meest succesvol zijn. Snel succes kan in principe altijd, maar hoeveel voldoening haal je hier uit en hoe kun je daar op lange termijn duurzaam mee bezig zijn?

Ik wil iedere dag beginnen met het eerste in wat me opkomt en me aan niemand in mijn team te hoeven verantwoorden waarom ik die dingen doe. Dat is wat voor mij centraal staat, in plaats van streven naar een hit. Wat is een hit nog vandaag? De meest random shit gaat nu viral op platforms zoals TikTok. Een hit kan ook iets zijn dat helemaal niets te maken heeft met het volgen van een formule, maar een eerlijke uitdrukking van hoe of wie iemand is.

Die is lastig, ik denk Starlight. Deze heb ik geschreven in een kleine cabine in België op het platteland. Toen was ik bezig met het uitwerken van een ander project, wat mijn focus had moeten zijn. Toen ging ik toch een paar dagen wat meer experimenteren met nieuwe dingen. Ik had nooit verwacht dat ik dit daar zou maken. Voor mij riep Starlight een sterk gevoel op van; what the fuck is dit, waar komt dit vandaan? Ik had het nummer gedeeld in mijn story, omdat het nooit mijn intentie was deze te releasen. Toen kreeg ik opeens zoveel positieve reacties erop van mensen die mij volgden waardoor ik dacht; misschien roept het bij hen hetzelfde gevoel op als wat ik nu voel. Toen heb ik Starlight uiteindelijk gereleased. Qua numbers presteerde dit lied niet per se het beste.

Toen zat ik nog in de beginfase van mijn soloproject. Dat bracht best veel twijfels met zich mee. Toen ik dat lied aan het maken was, zat ik best met mezelf in de knoop: waar ga ik heen met dit project? En dat is best wel voelbaar in het lied. Daarom ben ik er dan ook best trots op. Nog steeds is dit, van alle releases die ik heb, het nummer waar ik het meeste bij voel.

Ik ga daar best veel nieuw materiaal spelen waar ik de laatste maanden mee bezig ben geweest, maar zeker ook wat ik tot nu toe heb uitgebracht. Voor mij is Hit The City een moment waarop alles een geheel moet zijn.

Zie ITUA, Ferdous en PXRPLE JAZZ live op Hit The City tijdens het eerste weekend van Dutch Design Week. Nieuwsgierig naar de andere 50+ artiesten en curatoren van het festival? Neem dan een kijkje op Instagram en download gratis app Timesquare voor het complete overzicht met de deelnemende locaties en timetables.