Waarom wilde je deze documentaire maken?

"Ik schreef destijds met vijf mensen een zine, een boekje waarin we het wilden hebben over de pechgeneratie. Mijn onderwerp ging over de culturele sector, omdat deze er een beetje matig aan toe was hier in Nederland.

Volgens mij zeg ik in de intro van de docu ook dat ik sinds Covid veel dingen gewoon niet meer zo inspirerend vind. Ik was negentien toen Covid begon en voor die tijd vond ik het uitgaansleven en alles eromheen magisch; ik was echt van alles onder de indruk. Nu, een paar jaar later, heb ik dat gevoel niet meer zo. Ik ging weer uit, bezocht concerten en dacht toen bij mezelf: “hier zit een directeur of een programmeur de boel te regelen”. Het leek alsof ik wat beter doorhad waarom alles werkt op de manier waarop het werkt."

In je voorwoord zeg je ook “Alles is een beetje saai, afgevlakt en onoprecht bij poppodia. Ik voel geen connectie met de artiest die staat op te treden”. Wat maakt dit voor jou zo?

"Ik denk sowieso de hele hoge podia. Dat is al meteen een barrière tussen jou en de artiest of tussen jou en de muziek die wordt gedraaid. Je staat in een soort diepe kuil met weinig licht, behalve de lichten op het podium. Dat maakt dat je ergens naar staat te kijken in plaats van dat je er zelf onderdeel van bent. Het is ook voor je besloten: je moet hier staan en hier ga jij je vermaken. Het geeft bijna een soort klinisch gevoel."

Wat maakt een plek als het Stroomhuis zo anders?

"Er zijn heel weinig middelen waarmee zij kunnen werken en ik kan me voorstellen dat er niet zoveel geld in omloop is. Er heerst een hele hechte groepsdynamiek; iedereen kent elkaar en wil samen echt iets voor je neerzetten. De hele sfeer is ook anders; het podium is veel lager en je kan er ook naast gaan staan als je zou willen. In het Stroomhuis is het wat minder strak geregeld. Het valt soms ook wel een beetje van ellende uit elkaar, maar dat maakt het wel opener. Je hebt er minder dat klinische gevoel waar ik het net over had."

Is de muziekindustrie te geprofessionaliseerd?

"Het is niet zozeer te professioneel, maar het is vaak niet zo creatief meer. Als je bijvoorbeeld kijkt naar het Slachthuis in Haarlem, dan werken daar hele professionele mensen die allemaal iets doen in de muziek of in vormgeving. Enerzijds is daar een hele strak geregelde crew, anderzijds is het er wel lekker creatief en losbandig. Ik denk dat professionaliteit het probleem niet is, het is eigenlijk juist wel fijn dat we het zo goed doen hier in Nederland."

Hoe bereik je die creatieve, losbandige sfeer?

"Met de mensen die het regelen; programmeurs, directeurs. Poppodia worden meestal niet gerund door muzikanten, en dat is natuurlijk goed. Je moet muzikanten ook niet de boel willen laten runnen. Maar het zou denk ik wel helpen als de mensen achter de schermen enigszins onderdeel uitmaken van een scene."

Onze journalist, Meike Jentjens, schreef laatst een artikel over het krakersverleden van Effenaar en hoe het vroeger een punkhol was. Er kwamen veel reacties, voornamelijk van de wat oudere garde, waarin het gevoel heerst dat vroeger alles simpeler was. Denk je dat ook de jongere generatie op zoek is naar een plek waar de dingen simpeler zijn?

"Ik denk dat dit wel de gemene deler is van heel veel creatievelingen; alternatieven zoeken waarop dingen efficiënter of beter kunnen. Of misschien niet zozeer beter, want voor iedereen is beter natuurlijk anders. Maar waar we allemaal goed in zijn, is een stempel drukken op ons eigen leven en deze zelf inrichten hoe we willen. Niet door tegen dingen aan te trappen, maar door een eigen pad te vinden in de moeilijke wereld waarin we leven.

In het Stroomhuis moeten ze constant nieuwe maniertjes bedenken om er een band te kunnen laten spelen, de gages zijn niet immers zo hoog. Dat maakt het allemaal heel DIY, alles ligt in de handen van mensen. Er moet ook gewoon een podium zijn voor de underground scene. Ik zou niet weten waar ik bands als Shht zou moeten zien op plekken anders dan het Stroomhuis. Al zijn die inmiddels ook weer wat groter."

Het is ook lastig voor een kleine band om een podium te vinden; in grotere zalen moet je ook meteen veel mensen kunnen trekken.

"Ja, terwijl veel publiek natuurlijk niet gelijk staat aan hoe succesvol een avond is. Je kunt ook een noise-act boeken en er vijftien tieners hebben staan die de avond van hun leven hebben. Dan zijn er vijftien mensen, maar is de zaal wel helemaal gevuld met energie. Ik vind dat juist heel erg waardevol en er zijn niet heel erg veel plekken waar dat inderdaad echt kan. Waar boekers dat soort vrijheden hebben."

Wat denk je dat Stroomhuis voor een stad als Eindhoven betekent?

"Diversiteit is heel belangrijk in elke gemeente. Diversiteit komt automatisch voort uit meer saamhorigheid en minder vooroordeel. Als iedere subcultuur een soort uitlaatklep heeft - uitlaatklep klinkt misschien te heftig in dit geval - of in ieder geval een plek heeft waar die zich begrepen voelt, dan zit je wel goed."

404 Error

Over de Effenaar

Contact

Blijf op de hoogte

Schrijf je in voor de Effenaar nieuwsbrief

Volg ons